W czasie gdy już Francuzów z Sycylii wypędzono, żył w Palermo pewien Florentczyk nazwiskiem Bernardo Puccini [...]. Był to człek bogaty. Żona obdarzyła go jedną tylko córką, będącą w wieku już do zamęścia zdolnym. Król Piotr Aragoński, stawszy się panem wyspy, wydał w Palermo wspaniały turniej, w którym wziął udział pospołu ze swymi baronami katalońskimi, bawiąc się gonitwami. Córka Bernarda, przyglądająca się grom rycerskim z okna wraz z innymi niewiastami, ujrzała króla kruszącego kopie i takie doń upodobanie poczuła, że wkrótce gorąca miłość do jej serca się zakradła. Gdy turniej dobiegł końca i znalazła się w domu rodzica, o niczym innym już myśleć nie była w stanie, jak tylko o swej zuchwałej miłości. [...] Nieszczęśliwa miłość z dnia na dzień w sercu jej rosła, aż wreszcie w głęboką się przemieniła melancholię. […] Ojciec i matka, stroskani jej chorobą, silili się dopomóc córce na wszelki możliwy sposób: przywoływali różnych doktorów, dostarczali leków, pokrzepiali serdecznymi słowami, wszystko to jednak nic nie pomagało, ponieważ dzieweczka, udręczona swoją nieszczęśliwą miłością, straciła wszelką do życia ochotę.
Przecinkiem rozdziela się zdania współrzędnie złożone przeciwstawne i wynikowe.
Przecinkiem nie rozdziela się zdań współrzędnie złożonych łącznych i rozłącznych.
Zdanie podrzędne lub równoważnik zdania oddzielamy od zdania nadrzędnego przecinkiem.
Jeśli zdanie podrzędne lub równoważnik zdania są wplecione w zdanie nadrzędne, oddzielamy je od zdania nadrzędnego przecinkami z obu stron.