Autor liściku nie używał polskich znaków. Dlatego, kiedy miał na myśli, że ząbki szczerze wyszczerza (czyli się uśmiecha) napisał „zabki”. Osoba czytająca list zobaczyła tu jednak inny polski znak, który mógł zostać pominięty i przeczytała „żabki”.
W ostatniej strofie wyróżniono dwa wyrazy: zabki i żabki. Trzeci wyraz, ten, który naprawdę miał się tam znaleźć to ząbki. Gdyby usunąć polskie znaki, wszystkie trzy wyrazy pisze się tak samo, stąd zabawne nieporozumienie.
Przeczytaj, w jaki sposób autor zakończył swój liścik. Zastanów się, jakie polskie znaki można dołożyć do słowa „zabki”, aby powstał wyraz, który istnieje naprawdę. Zauważ, że są dwa sposoby: w słowie może pojawić się ą zamiast a lub z zamiast ż. Wypisz wszystkie trzy wyrazy.