Chłopca z ojcem podczas jazdy autem do domu:
– No co chłopcze, czemu to zrobiłeś? Naprawdę tak ci z nami źle?
– Nie tato, nie jest bardzo źle, ale ty i mama prawie nie zwracacie na mnie uwagi. Mam wrażenie, że mógłbym nie istnieć i nie zrobiłoby to dla was różnicy.
– Co ty mówisz! Kochamy ciebie i Rosie.
– Ja też was kocham, ale mam wrażenie, że cały czas, jesteście gdzieś obok.
– Wydaje mi się, że po powrocie mamy do omówienia kilka spraw.
Adriana z mamą i babcią po powrocie chłopca do domu:
– Mamo, babciu…
– Synku, gdzie byłeś? Dlaczego to zrobiłeś?
– Wnusiu, martwiliśmy się, myślałam, że jedziesz na biwak…
– Nie chciałem cię stresować babciu. Ale nie byłem w stanie już dłużej znieść tego, że w domu nikt mnie nie widzi. Wszyscy mówią, jak rozwinięta jest Rosie, a i na niej wymuszają nienaturalne postępy. Tak naprawdę… to chciałem sprawdzić, czy będziecie się o mnie martwić.
– Ależ się martwiliśmy!
– Ale mnie nie szukaliście… Mamo, tato, chcę z wami porozmawiać. Babciu, pomożesz mi?
Adriana z kolegami pierwszego dnia po powrocie do szkoły:
– Hej, Adrian, coś ty zrobił, cała szkoła o tobie mówiła!
– A wiece, taki tam eksperyment. Chciałem poznać trochę życia.
– O rany i nie martwiłeś się, że coś się może stać?
– Jakieś ryzyko było, ale ja byłem przygotowany. Chodźcie do bufetu, jak chcecie posłuchać, to zaraz wam opowiem.
Zwróć uwagę na relacje chłopaka z poszczególnymi osobami przed ucieczką. Rodzice byli raczej obojętni, o kolegach nie wspomina. Jedynie babcia jest pozytywnym bohaterem. Wiedząc to, wymyśl przebieg rozmowy. Powyżej znajdziesz przykładowe dialogi.