„Gdzie bystrym tylko orzeł polotem
Pierzchliwe pogania ptaki,
A gniewny Jowisz ognistym grotem
Powietrze przeszywa szlaki”
Wyjaśnienie: ta peryfraza odnosi się do nieba. Autor wiersza odnosi się do rzymskiego boga nieba – Jowisza, przedstawia go jako postać rzucającą w niebo, piorunem.
„Niezwykłych ludzi zuchwała para,
Zwalczywszy natury prawa,
Wznawia tor klęską sławny Ikara
I na podniebiu już stawa”.
Wyjaśnienie: ta peryfraza odnosi się do pasażerów, lotu balonem. Są oni „niezwykli”, ponieważ opanowali przestrzeń podniebną. Dzięki potędze umysłu wzbili się w przestrzeń ponad ziemię, tak jak zrobił to wcześniej mitologiczny Ikar.
„Nabrzmiały kruszców zgorzałych duchem,
Krąg lekkiej przodkuje łodzi,
Los dla niej rudlem, nici łańcuchem,
Z wiatrami za pasy chodzi”.
Wyjaśnienie: ta peryfraza odnosi się do latającego balonu. Autor opisuje tutaj wygląd balonu to, że ma kosz i nici to, że jest wypełniony gazem, a wpływ na niego mają wiatry.
„Już im te złotą wyniosłe pychą
Mocarskich siedlisk ogromy
W gruzu nikczemnych potrząskę lichą
Wzrok przeistoczył poziomy”.
Wyjaśnienie: ta peryfraza odnosi się do budowli ludzkich, które z perspektywy ludzi lecących balonem, wyglądają jak rozsypany gruz.
Rola peryfraz w utworze to, skomplikowanie formy wiersza, a także nadanie mu uroczystego charakteru.
Peryfraza jest to środek stylistyczny, w którym jeden wyraz zostaje zastąpiony długim opisem.