Poeta szuka w swojej poezji miejsca, które będzie bezpieczne i spokojne dla człowieka. W tym celu odwołuje się do poezji sentymentalnej, która miała arkadyjski charakter, a człowiek żył w niej w symbiozie z przyrodą. Tytuł utworu odwołuje się do pasterzy, śpiewających podczas swojej pracy, czyli symbolizuje sielskość i beztroskość.
Miłosz odwołał się do poezji sentymentalnej, by stworzyć sielankowy pejzaż.