wyliczenie – krótkie sformułowania nadają dynamizmu tworzonemu obrazowi – zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei;
ożywienie – nadanie zjawiskom przyrody cech istot żywych sprawia, że obraz burzy ożywa w wyobraźni ze zdwojoną siłą – ryk wód, wicher zawył, pomp złowieszcze jęki;
epitet – użyte przez autora przymiotniki tworzą obraz mroku i trwogi – złowieszcze jęki, mokre głowy, morski odmęt, trwożna gromada;
przenośnia – obraz zachodzącego słońca wprawia czytelnika w smutny nastrój i daje wizję nadchodzącego mroku – słońce krwawo zachodzi a z nim reszta nadziei;
porównanie – to porównanie pozwala lepiej wyobrazić sobie bezradność ludzi wobec siły żywiołu – Wystąpił geniusz śmierci i szedł do okrętu/ Jak żołnierz szturmujący w połamane mury.
Środki poetyckie to elementy języka, dzięki którym u odbiorcy wywołane są określone emocje, a wyobraźnia jest pobudzona.