Chrystus w utworze przedstawiony został jako męczennik w cierniowej koronie, bezbronny i bezradny. Taka wizja nie może stanowić wsparcia dla człowieka, gdyż Chrystus nie posiada bożej mocy.
Poeta nie nazywa Chrystusa wprost, ale mówi o nim „Głowo, owinięta cierniową koroną” – jest to przykład metonimii, środka stylistycznego, który polega na zastąpieniu jednej nazwy inną. Odmianą metonimii jest synekdocha, czyli zastąpienie całości jednym elementem, tutaj głowa zastępuje całego Chrystusa. Celem użycia takiego zabiegu w wierszu Kasprowicza jest umniejszenie mocy Chrystusa, który jest jedynie zranioną, cierpiącą głowę.