W utworze Kasprowicza pojawiają się motywy, które pochodzą z Apokalipsy św. Jana, są to: trąby aniołów, nadprzyrodzone zjawiska, walka Archanioła Michała z Bogiem, pojawianie się Bestii, zamiana ziemi w proch. Katastrofizm u Kasprowicza wyraża się w tym, że nie ma tutaj miejsca dla zbawionych, jest tylko obracanie w proch, korowód kościotrupów idących ku nicości. Wygląda to na ostateczną zagładę świata, w którym zabrakło miejsca dla nadziei.
Katastrofizm – postawa wyrażająca przekonanie o upadku wszelkich wartości, o zbliżającej się nieuniknionej zagładzie świata i cywilizacji. Katastrofiści byli przekonani, że są świadkami rozgrywającej się na ich oczach Apokalipsy. Wątki katastrofistyczne znajdziesz w twórczości Zygmunta Krasińskiego (wizje obłąkanej Marii w Nie-boskiej komedii) Czesława Miłosza (Piosenka o końcu świata), Tadeusza Różewicza, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (II wojna światowa jako apokalipsa spełniona).