Na podstawie tekstu źródłowego należy uznać, że poprzez życie wewnętrzne człowiek może łączyć się ze światem. Mimo że nawiązuje kontakt „przyrodniczy” i kontakt zmysłowy, to jest to tylko grunt dla łączności. Ta właściwa łączność, według K. Wojtyły, kształtuje się właśnie w życiu wewnętrznym człowieka.
Z kolei wolna wola to władza samostanowienia, która oparta jest na myśleniu. Myśląc, człowiek wybiera, co chce uczynić. Można zatem zaryzykować twierdzenie, że życie wewnętrzne i wolna wola mają podstawowe znaczenie dla człowieka.
Karol Wojtyła w swojej publikacji stwierdził, że kontakt z rzeczywistością odbywa się poprzez kontakt „przyrodniczy”, tak jak inne twory przyrody, a także zmysłowy, tak jak to robią zwierzęta. Człowiek dodatkowo nawiązuje kontakt z innymi bytami poprzez swoje wnętrze. To wnętrze jest istotą łączności ze światem. Na to, co do nas dochodzi, możemy zareagować spontanicznie lub mechanicznie. Co więcej, jako ludzie chcemy podkreślić w odpowiedzi swoje „ja”. I tu pojawia się władza człowieka: wolna wola, oparta o refleksję.