Społeczeństwo indywidualistyczne:
· Samodoskonalenie – w indywidualizmie jednostki stawiają siebie na pierwszym miejscu, chcą się wyróżniać, więc dbają o swój rozwój;
· Rozwój – następstwo samodoskonalenia się jednostki;
· Samodzielność – jednostki w indywidualizmie chcą być niezależne i samowystarczalne.
Społeczeństwo kolektywistyczne:
· Lojalność – jednostki czują silną przynależność do grupy, a więc są jej lojalne;
· Współpraca – cele i interesy grupy są ważniejsze od indywidualnych jednostek. Żeby dotrzeć do tych celów, niezbędna jest współpraca członków grupy;
· Podporządkowanie – jednostki podporządkowują się większej zbiorowości, zazwyczaj nie występują przeciwko swojej wspólnocie i nie manifestują odmiennego podejścia.
Społeczeństwo indywidualistyczne to takie, w którym dominują jednostki nastawione na swoją niezależność i samorealizację. Przeważają rodziny nuklearne, czyli składają się tylko z rodziców i dzieci. Jednostki są szczere w wyrażaniu swoich uczuć i cenią sobie prawo do prywatności.
Społeczeństwo kolektywistyczne to takie, w którym ludzie postrzegają siebie poprzez przynależność do konkretnych zbiorowości. Rodziny są wielopokoleniowe. Członkowie takiego społeczeństwa unikają konfliktów, nawet wbrew swoim emocjom. Życie towarzyskie toczy się w sferze publicznej.