· Kolektywizm może być rozumiany jako wewnątrzgrupowy. Oznacza to, że osoby, które żyją w zbiorowościach kolektywistycznych, szybciej przyjmą wierzenia i przekonania, które w nich panują. Członkowie zbiorowości raczej nie występują przeciwko wspólnocie i nie manifestują odmiennych poglądów.
· Drugim rodzajem kolektywizmu jest kolektywizm instytucjonalny, który dotyczy podejścia państwa do obywateli. Chodzi o to, że państwo narzuca formy działania i przekonania. Grupuje również społeczeństwo w odgórnie utworzonych zbiorowościach. Może zakładać, że państwo powinno posiadać własne fabryki i ziemie, przy jednoczesnej nieufności wobec własności prywatnej.
Różnica, jaka dzieli wymienione kolektywizmy to fakt, że w kolektywizmie wewnątrzgrupowym jednostka raczej dobrowolnie przynależy do danej grupy i podporządkowuje się jej zasadom. W kolektywizmie instytucjonalnym jednostka odgórnie należy do pewnych zbiorowości czy tego chce, czy nie.
Kolektywizm wewnątrzgrupowy może dotyczyć zarówno małych, jak i dużych zbiorowości. Jednakże jednostka przynależy do takiej grupy dobrowolnie – może to być na przykład wspólnota kościoła.
Z kolei kolektywizm instytucjonalny to odgórnie narzucone zbiorowości przez państwo. Na przykład osoba X może należeć do grupy osób, które płacą 32% podatku, bo jej dochody przekraczają 120000 zł rocznie. Innym przykładem może być to, że osoba Y nie znajdzie się w grupie osób, które mogą skorzystać z nisko oprocentowanych kredytów, bo nie spełnia odgórnie narzuconych wymagań.