C. węzeł zatokowo-przedsionkowy → węzeł przedsionkowo-komorowy → pęczek włókien
Serce człowieka posiada zdolność do samodzielnego wytwarzania bodźców wywołujących skurcze mięśnia sercowego. Nawet po wyjęciu serca z klatki piersiowej nie przestaje ono pracować. Zjawisko to jest nazywane automatyzmem pracy serca i jest możliwe dzięki bodźcom powstającym w układzie bodźcotwórczo-przewodzącym serca. Układ ten ma swój początek w węźle zatokowo-przedsionkowym, nazywanym również rozrusznikiem serca, ponieważ w tym miejscu powstają impulsy nadające rytm pracy serca. Impuls następnie przekazywany jest do węzła przedsionkowo-komorowego, a stamtąd przechodzi do pęczka włókien, które następnie rozgałęziają się i przekazują impuls o skurczu do ścian komór.