Pierwotny produkt transkrypcji zarówno u eukariontów, jak i u bakterii, to kwas rybonukleinowy (RNA). Jest to więc jednoniciowa cząsteczka, zbudowana z rybonukleotydów adeninowych, uracylowych, guaninowych i cytozynowych.
Pierwotny produkt transkrypcji u bakterii to mRNA, które zawiera wyłącznie informacje na temat budowy białek. Taki produkt może być użyty bezpośrednio jako matryca do budowy białek.
W przypadku eukariontów pierwotnym produktem jest pre-mRNA, które oprócz sekwencji kodujących (tzw. eksonów) posiada sekwencje niekodujące (tzw. introny). Taki produkt nie może zostać użyty jako matryca do budowy białek ze względu na sekwencje niekodujące w pre-mRNA. Stąd też pierwotny produkt transkrypcji eukariontów musi ulec modyfikacjom potranskrypcyjnym.
Różnice w budowie pierwotnego produktu transkrypcji wynikają z faktu, że materiał genetyczny eukariontów, w przeciwieństwie do bakterii, jest podzielony. Oznacza to, że pomiędzy sekwencjami, które kodują właściwe białko, znajdują się długie niekodujące sekwencje nukleotydów.
Dopiero po wycięciu sekwencji niekodujących otrzymujemy właściwy produkt gotowy do translacji. U bakterii, ze względu na to że DNA jest niepodzielone, powstaje produkt, który bez uprzednich modyfikacji może zostać poddany translacji.