Czasowe i przestrzenne rozdzielenie procesów transkrypcji i translacji dotyczy komórek eukariotycznych. W przypadku eukariontów pierwotnym produktem jest pre-mRNA, które oprócz sekwencji kodujących (tzw. eksonów) posiada sekwencje niekodujące (tzw. introny).
Z tego powodu pierwotny produkt transkrypcji eukariontów musi ulec modyfikacjom potranskrypcyjnym, które polegają na wycięciu intronów, w przeciwieństwie do mRNA powstającego u bakterii. Dopiero po tych modyfikacjach powstaje dojrzałe mRNA, które może zostać wykorzystane w procesie translacji. Stąd też niemożliwe jest jednoczesne prowadzenie transkrypcji i translacji u eukariontów.
Różnice w budowie pierwotnego produktu transkrypcji wynikają z faktu, że materiał genetyczny eukariontów, w przeciwieństwie do bakterii, jest podzielony. Oznacza to, że pomiędzy sekwencjami, które kodują właściwe białko, znajdują się długie sekwencje nukleotydów, które są niekodujące.
Dopiero po wycięciu sekwencji niekodujących otrzymujemy właściwy produkt gotowy do translacji. U bakterii, ze względu na to, że DNA jest niepodzielone, powstaje produkt, który bez uprzednich modyfikacji może zostać poddany translacji.