LiOH
Li+ + OH- | kation litu, anion wodorotlenkowy
Sr(OH)2
Sr2+ + 2 OH- | kation strontu, anion wodorotlenkowy.
HI
H+ + I- | kation wodoru, anion jodkowy.
HClO3
H+ + ClO3- | kation wodoru, anion chloranowy(V).
CuF2
Cu2+ + 2 F- | kation miedzi(II), anion fluorkowy.
AlBr3
Al3+ + 3 Br- | kation glinu, anion bromkowy.
Al2(SO4)3
2 Al3+ + 3 SO42- | kation glinu, anion siarczanowy(VI).
SnBr4
Sn4+ + 4 Br- | kation cyny(IV), anion bromkowy.
Na2CO3
2 Na+ + CO32- | kation sodu, anion węglanowy.
K3PO4
3 K+ + PO43- | kation potasu, anion fosforanowy(V).
Elektrolity to substancje, które po rozpuszczeniu w wodzie ulegają dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozbijają się na kationy i aniony. Cząsteczka elektrolitu pod wpływem wody dysocjuje na kation wodoru bądź metalu (np. H+, Al3+) oraz anion reszty kwasowej bądź grupę wodorotlenową w wodorotlenkach (np. SO42-, OH-). Każdy jon charakteryzuje się określonym ładunkiem, więc uzgadniamy równanie stechiometrycznie tak, aby suma ładunków jonów pomnożonych przez ich współczynniki stechiometryczne wynosiła 0. Nazwy jonów tworzymy:
Kationy: kation (metalu)
Aniony: anion (nazwa reszty kwasowej) – owy.