W cząsteczce kwasu sorbowego (są 4 atomy / jest 5 atomów) węgla, którym można przypisać hybrydyzację sp² oraz (2 / 3 / 4) wolne pary elektronowe. Ze względu na obecność (grupy karboksylowej / wiązań podwójnych) kwas ten jest podatny na utlenianie. Żeby z kwasu sorbowego powstał kwas nasycony, musi on zareagować z wodorem w stosunku molowym (1:2 / 1:3 / 1:4). Cząsteczki kwasu sorbowego (mogą / nie mogą) oddziaływać ze sobą za pośrednictwem wiązań wodorowych.
Kwas sorbowy (może brać udział / nie może brać udziału) w reakcjach polimeryzacji.
Aby ustalić hybrydyzację atomu, należy policzyć liczbę tworzonych przez niego wiązań sigma i dodać do niej liczbę wolnych par elektronowych na tym atomie. W przypadku węglowodorów, na atomie węgla nigdy nie ma wolnych par elektronowych, zatem o hybrydyzacji decydują wyłącznie wiązania sigma.
Jeśli suma ta wynosi 2, mamy do czynienia z hybrydyzacją sp, 3- sp2, 4- sp3.
Wiązania wodorowe to rodzaj słabych oddziaływań międzycząsteczkowych (lub wewnątrzcząsteczkowych), które powstają między atomem wodoru związanym z silnie elektroujemnym atomem (np. tlenem, azotem, fluorem) a innym silnie elektroujemnym atomem posiadającym wolne pary elektronowe.
Obecność wiązań wodorowych powoduje asocjację cząsteczek, czyli ich łączenie się w większe agregaty, co sprawia, że potrzeba anomalnie dużych ilości energii, aby zmienić ich stan skupienia- stąd wysokie temperatury topnienia czy wrzenia związków, które je tworzą.