Proces spartańskiego wychowania państwowego zaczynał się w momencie osiągnięcia przez chłopca wieku 7 lat.
W wieku 12 lat dziecko przenosiło się do koszar, w których było szkolone na zawodowego żołnierza i ćwiczyło tężyznę fizyczną. Po osiągnięciu przez niego wieku 21 lat, zaczynał się okres obowiązkowej służby wojskowej, który trwał do osiągnięcia czasu praw obywatelskich (wiek 30 lat).
Po tym czasie Spartiata otrzymał ziemię i brał udział w obradach zgromadzenia. Po ukończeniu 60 roku życia, mógł również zasiąść w Geruzji.
Surowy system wychowania był jedną z przyczyn zmniejszającej się liczby Spartiatów, którzy mogli służyć w spartańskiej armii.