Liga Narodów, założona w 1920 roku, składała się ze Zgromadzenia Ogólnego, Rady Ligi, Sekretariatu Ligi oraz Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jej zadaniem było zapewnienie pokoju, współpracy międzynarodowej oraz rozwiązywanie konfliktów między państwami.
Zgromadzenie Ogólne składało się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich, którzy obradowali raz w roku. Rada Ligi, składająca się z przedstawicieli pięciu państw stałych (Wielka Brytania, Francja, Włochy, Japonia i Chiny) oraz dziesięciu państw wybieranych na dwuletnie kadencje, zajmowała się koordynacją działań państw członkowskich w celu zapobiegania konfliktom. Sekretariat Ligi pełnił funkcje administracyjne i organizacyjne, a Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygał spory między państwami.
Liga Narodów była pierwszą międzynarodową organizacją, która miała na celu zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa poprzez współpracę międzynarodową oraz rozwiązywanie konfliktów między państwami. Struktura organizacyjna Ligi składała się z kilku organów, w tym Zgromadzenia Ogólnego, Rady Ligi, Sekretariatu Ligi oraz Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, które realizowały różne zadania i funkcje. Mimo starań Liga Narodów nie zdołała zapobiec wybuchowi II wojny światowej i została rozwiązana w 1946 roku, ale jej dziedzictwo przetrwało w postaci Organizacji Narodów Zjednoczonych.