W latach dwudziestych ZSRS prowadził politykę NEP-u, która zakładała częściowe zezwolenie na prywatną inicjatywę gospodarczą, liberalizację handlu i ustabilizowanie waluty. W latach trzydziestych nastąpiła zmiana w polityce gospodarczej, w wyniku której doszło do kolektywizacji rolnictwa, uprzemysłowienia kraju oraz wprowadzenia planowanej gospodarki.
Polityka ekonomiczna ZSRS w latach dwudziestych i trzydziestych była związana z kierownictwem partii i jej strategią na dany okres. W latach dwudziestych NEP został wprowadzony jako sposób na odbudowę kraju po rewolucji oraz wojnie domowej. Polityka ta zakładała częściową prywatną inicjatywę, handel oraz stopniowe ustabilizowanie waluty. W latach trzydziestych Związek Sowiecki zmienił kierunek polityki gospodarczej. W wyniku kolektywizacji rolnictwa i uprzemysłowienia kraju powstała planowana gospodarka, a prywatna inicjatywa została zastąpiona państwowym kontrolowaniem gospodarki. Zmiana polityki wynikała z ideologii komunistycznej, która zakładała, że przemysł jest podstawą rozwoju kraju.