Ustawa o ochronie krwi niemieckiej i honoru niemieckiego z 15 września 1935 r. narzucała wiele obostrzeń na ludność żydowską w Niemczech. Zakazywano zawierania małżeństw między Żydami a obywatelami niemieckimi, zabraniano także współżycia pozamałżeńskiego między nimi. Żydom nie wolno było zatrudniać w gospodarstwie domowym obywatelek niemieckich poniżej 45 roku życia. Żydom również zabraniano wywieszania flag Rzeszy i flag narodowych oraz pokazywania barw rzeszy. Osoby naruszające te przepisy podlegały karze więzienia lub aresztu.
Ustawa ta była jednym z kluczowych elementów polityki nazistowskiej wobec ludności żydowskiej, której celem było stopniowe izolowanie, wykluczanie i ostatecznie eksterminacja Żydów. Nakładane obostrzenia miały na celu ograniczenie kontaktów między ludnością żydowską i niemiecką oraz deprawację Żydów jako grupy społecznej. Ostatecznie ustawy te doprowadziły do holokaustu, który był jednym z największych ludobójstw w historii świata.