Naziści tłumaczyli wprowadzenie Ustawy o ochronie krwi niemieckiej i honoru niemieckiego jako niezbędne dla zapewnienia czystości krwi niemieckiej i przetrwania narodu. Według nich mieszanie się krwi niemieckiej z innymi narodami osłabia naród i prowadzi do jego upadku. Ustawa miała służyć zapobieganiu takiemu mieszaniu się krwi, poprzez zakaz małżeństw między Żydami a Niemcami oraz zakaz współżycia pozamałżeńskiego.
Ustawa o ochronie krwi niemieckiej i honoru niemieckiego została wprowadzona przez nazistów w 1935 roku i miała służyć zapewnieniu czystości krwi niemieckiej. Według ideologii nazistowskiej mieszanie się krwi niemieckiej z innymi narodami osłabia naród i prowadzi do jego upadku. Wprowadzenie takiej ustawy miało na celu zapobieganie temu procesowi, poprzez zakaz małżeństw między Żydami a Niemcami oraz zakaz współżycia pozamałżeńskiego. Ustawa zawierała także inne zakazy, takie jak zakaz zatrudniania obywatelek krwi niemieckiej w gospodarstwach domowych Żydów czy zakaz wywieszania flag Rzeszy i pokazywania barw narodowych przez Żydów. Naziści tłumaczyli potrzebę wprowadzenia takiej ustawy przekonaniem, że czystość krwi niemieckiej jest warunkiem dalszego trwania narodu niemieckiego i że trzeba zabezpieczyć przyszłość narodu poprzez utrzymanie jego czystości krwi.