Głównym założeniem niemieckiej polityki zagranicznej w latach trzydziestych XX w. było odzyskanie utraconych terytoriów i przywrócenie Niemcom pozycji mocarstwa w Europie. Hitler dążył do uniknięcia konfliktu z Wielką Brytanią i Francją, jednocześnie chcąc zdominować Europę Środkową. Niemcy stosowały agresywną dyplomację i posługiwały się siłą, łamiąc postanowienia traktatu wersalskiego.
Przykładami łamania postanowień traktatu wersalskiego były m.in.:
· Utworzenie Wehrmachtu, naruszającego postanowienia o demilitaryzacji Niemiec
· Remilitaryzacja Nadrenii w 1936 roku
· Anschluss Austrii w 1938 roku, co było naruszeniem postanowień dotyczących nieingerencji w sprawy państw sąsiednich.
· Okupacja Czechosłowacji w 1939 roku, co było kolejnym naruszeniem postanowień traktatu wersalskiego.
W latach trzydziestych XX w. Niemcy dążyły do odzyskania utraconych terytoriów i przywrócenia sobie pozycji mocarstwa w Europie. Hitler chciał uniknąć konfliktu z Wielką Brytanią i Francją, a jednocześnie zdominować Europę Środkową. Niemcy stosowały agresywną dyplomację, a w przypadku konieczności posługiwały się siłą. Przykładami łamania postanowień traktatu wersalskiego były utworzenie Wehrmachtu, naruszającego postanowienia o demilitaryzacji Niemiec, remilitaryzacja Nadrenii, aneksja Austrii oraz okupacja Czechosłowacji. Takie działania doprowadziły do wybuchu II wojny światowej.