W starożytnym Rzymie rózgi liktorskie były symbolem władzy. Liktorzy byli urzędnikami, którzy towarzyszyli najwyższym magistratom i przedstawicielom władzy. Rózga złożona z kilku drewnianych gałązek symbolizowała siłę i jedność, a topór był narzędziem wykonania kary śmierci. Znak ten miał przypominać o władzy Rzymu i jego militarnych tradycjach. W czasach faszystowskich rózgi liktorskie stały się symbolem siły i jedności narodu włoskiego oraz odwoływały się do rzymskich tradycji, co miało podkreślić potęgę państwa faszystowskiego.
W czasach starożytnych w Rzymie liktorzy byli urzędnikami, którzy pełnili funkcję ochroniarzy i asystentów wyższych rangą urzędników. Ich zadaniem było m.in. noszenie rózg liktorskich, które były symbolem władzy urzędnika, którego chronili. Rózga liktorska składała się z pęku rózg, które symbolizowały jedność, a topór wetknięty w ten pęk był symbolem władzy i prawa do wymierzania kary. W czasach faszystowskich włoska propaganda nawiązywała do tej symboliki, chcąc w ten sposób podkreślić ideę jedności i władzy nad państwem. Wprowadzenie symbolu rózgi liktorskiej jako oficjalnego znaku faszystów miało więc na celu podkreślenie silnej władzy państwowej, jedności narodu oraz kultu wodza.