Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch była skoncentrowana na centralizacji władzy i eliminacji opozycji. Faszyści wprowadzili kult jednostki Mussoliniego i zaostrzyli cenzurę, kontrolę mediów oraz ograniczali wolność słowa. W polityce zagranicznej Włochy pod wodzą Mussoliniego dążyły do odzyskania dawnej świetności, co prowadziło do działań agresywnych, takich jak interwencja w wojnie domowej w Hiszpanii czy aneksja Etiopii.
Faszyzm był ruchem politycznym, który w latach 20. i 30. XX wieku zdobył poparcie w Europie, w tym we Włoszech. Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch była skierowana na zwiększenie władzy rządu i eliminację opozycji. Mussolini wprowadził kult jednostki i kontrolę nad mediami, aby umocnić swoją pozycję. Polityka zagraniczna Włoch była skierowana na odzyskanie wpływów na arenie międzynarodowej. Mussolini dążył do stworzenia imperium kolonialnego, co doprowadziło do agresywnych działań militarnych, takich jak interwencja w wojnie domowej w Hiszpanii i aneksja Etiopii. Faszyzm był ruchem totalitarnym, co oznaczało, że rząd miał kontrolę nad wszystkimi dziedzinami życia społecznego i kulturowego. To prowadziło do naruszania praw obywatelskich i wolności jednostki.