Zachowanie tłumów na widok Stalina, które opisano we fragmencie „Dzieci Arbatu”, świadczy o kultowi jednostki, jaki był rozwijany w okresie stalinowskim w ZSRR. Ludzie byli wychowywani w przekonaniu, że Stalin to największy wódz i przywódca, któremu należy oddać część i podziękować za wszystko. Organizacja takich wydarzeń służyła propagandzie politycznej i utrzymywaniu władzy poprzez mobilizowanie tłumów do wspólnych manifestacji, które miały budować jedność i lojalność wobec partii rządzącej.
W okresie stalinowskim władza ZSRR dążyła do utrwalenia kultu jednostki, czyli kultu osoby przywódcy, którym był Józef Stalin. Propaganda polityczna i organizacja masowych manifestacji była jednym z narzędzi, które miało na celu wpajać społeczeństwu ideały partii komunistycznej i umacniać władzę. Ludzie byli mobilizowani do czynów na rzecz państwa, a jednocześnie kontrolowani przez aparat bezpieczeństwa i propagandę. Takie wydarzenia, jak opisane we fragmencie, były też sposobem na wyrażenie poparcia dla władzy oraz budowanie wizerunku przywódcy jako zbawcy narodu i ojca wszystkich ludzi.