Autor jest krytyczny wobec opisywanej rzeczywistości społecznej, która skłania ludzi do skupienia się wyłącznie na doznaniach materialnych i zapewnia im bezpieczeństwo oraz swobodę, ale jednocześnie ogranicza ich rozwój duchowy i emocjonalny. Według autora nadmierna wygoda i brak wyzwań sprawiają, że ludzie tracą zdolność do samodzielnego myślenia i krytycznej oceny swojego życia. Utrzymująca się tendencja do ciągłego wzrostu i zaspokajania coraz większej ilości potrzeb sprawia, że człowiek staje się niewolnikiem swoich pragnień i nie potrafi znaleźć w sobie motywacji do działania poza ramami nakreślonymi przez społeczeństwo.
Autor podejmuje krytykę społeczeństwa masowego, które z jednej strony zapewnia ludziom dostęp do wielu dóbr materialnych, ale z drugiej strony uniemożliwia im rozwój duchowy i emocjonalny. Autor uważa, że życie w komfortowych warunkach i brak wyzwań sprawiają, że ludzie tracą zdolność do samodzielnego myślenia i krytycznej oceny swojego życia. Ponadto autor zauważa, że ciągłe dążenie do zaspokajania coraz większej ilości potrzeb sprawia, że człowiek staje się niewolnikiem swoich pragnień i nie potrafi znaleźć w sobie motywacji do działania poza ramami narzuconymi przez społeczeństwo.