Pierwsze polskie czasopisma były związane ze stronnictwami liberalnymi i oświeceniowymi – krytykowano zacofanie szlachty i postulowano reformy zgodnie z nurtem oświecenia.
Jednym z pierwszych czasopism wydawanych w Polsce był „Monitor” – pierwszy numer ukazał się w 1765 r. Poruszano w nim tematy dotyczące tolerancji religijnej, odkryć naukowych, praw mieszczan i chłopów oraz konieczności przeprowadzenia gruntowny reform obejmujących działanie państwa. Natomiast potępiano przywary, np. pijaństwo czy wszechobecne zacofanie społeczeństwa.
Z kolei pierwszym polskim czasopismem literackim były „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, które ukazywały się w latach 1770–1777. Publikowano tu utwory uczestników obiadów czwartkowych, m.in. Ignacego Krasickiego czy Stanisława Trembeckiego.