Więźniowie pracowali na wielu miejscach budowy związanych z programem industrializacji, kolektywizacji i budową systemu transportowego Związku Radzieckiego. Wśród najważniejszych można wymienić m.in. Magnitogorsk (gigantyczna huta stali), Kuźnieck (kopalnie węgla), Biełomorkanał (kanał łączący Morze Białe z Bałtykiem), Kanał Wołżański i wiele innych. Wszystkie te miejsca były obozami pracy przymusowej, gdzie więźniowie byli traktowani jak niewolnicy i musieli pracować w nieludzkich warunkach.
W latach dwudziestych i trzydziestych Związek Radziecki przeprowadził intensywną industrializację, kolektywizację rolnictwa i budowę systemu transportowego, co wymagało ogromnych nakładów pracy i inwestycji. W tym celu władze sowieckie zdecydowały się na wykorzystanie pracy więźniów, którzy byli skazywani na prace przymusowe i deportowani do łagrów w całym kraju. Więźniowie byli wykorzystywani do pracy na wielu placówkach budowy, a ich praca była wykorzystywana do zaspokojenia potrzeb przemysłowych i militarystycznych kraju.