W wyniku rozbicia dzielnicowego na gospodarczego „lidera” wysunął się Śląsk, który stawał się dla rządzącego potężnym zapleczem ekonomicznym z racji kopalń i licznych kontaktów handlowych. Wielkopolska była kojarzona przede wszystkim z siedzibą władzy kościelnej, natomiast Kraków – jako główna prowincja związana z władzą polityczną, zwłaszcza nad całą Polską. Zniszczone gospodarczo przez najazdy Bałtów stało się Mazowsze, mimo wcześniejszych aspiracji. Przykładem wykorzystania dzielnicy jako dobrego zaplecza może być podbój przez Henryka Brodatego części Wielkopolski, ziemi krakowskiej i sandomierskiej. W tamtym czasie Śląsk wyłaniał się jako dynamicznie rozwijający się region kraju.
Bogatsza i lepiej rozwinięta prowincja umożliwiała zbieranie większych podatków, większą liczbę miast, wzrost liczby ludności czy wzrost poziomu życia kulturalnego.