Skutki rozbicia dzielnicowego:
- osłabienie Polski na arenie międzynarodowej;
- wzrost zagrożeń zewnętrznych;
- walki wewnętrzne w kraju;
- obniżenie się poziomu bezpieczeństwa;
- osłabienie handlu przez wewnętrzne granice celne.
Wszystkie te czynniki zaczęły skłaniać możnych do przychylności dla koncepcji zjednoczenia. Największym orędownikiem tego rozwiązania był Kościół, dla którego rozbicie oznaczało zagrożenie utraty kontroli nad diecezjami poza arcybiskupstwem w Gnieźnie. Kraj miał też istniejące tradycje polityczne i wspólny język.