W XIII i XIV w. dochodziło w Rzeszy do licznych walk o władzę. Pierwszą z nich był konflikt pomiędzy Fryderykiem II a Ottonem z początków XIII w. Następnie, po śmierci Fryderyka II doszło w Niemczech do dwudziestoletniego okresu bezkrólewia, który zakończyła elekcja Rudolfa Habsburga. Z takim wyborem nie pogodził się jednak władca Czech, który rozpoczął wojnę domową z królem Niemiec, jednak został pokonany i zabity w bitwie pod Suchymi Krutami.
W XIV w. do wojny sukcesyjnej doszło dwukrotnie. Najpierw był to konflikt pomiędzy Habsburgami a Wittelsbachami (w którym zwyciężyli ci drudzy), a następnie pomiędzy Wittelsbachami i Luksemburgami (gdzie po śmierci Ludwika IV na tronie Rzeczy zasiadł Karol Luksemburski).
Walki o tron Rzeszy zdarzały się w XIII i XIV w. niemal przy każdej elekcji nowego władcy. Proceder ten zakończył na dobre cesarz Karol IV, który określić dokładnie zasady wyboru nowego króla Niemiec.