W swoim dziele autor informuje nas, jak wygląda czarna śmierć. Dosięga ona wszystkich - zarówno mieszkańców pięknych pałaców, jak i chłopstwo. Ludzie setkami umierają na ulicach, polach i w domach. Kiedy wszyscy zaczynają umierać, ludzie nie pracują, tylko czekają na śmierć.
Dżuma dotarła do Europy ok. 1347 r. wraz z kupcami podróżującymi jedwabnym szlakiem z Azji. Była to pierwsza na tak wielką skalę epidemia, która rozprzestrzeniła się w większości krajów europejskich, nawet w Skandynawii i Islandii. W wyniku epidemii dżumy zmarło 30% mieszkańców Europy. Ucierpiało na tym osadnictwo i gospodarka, wyludniły się miasta i częściowo wsie. Handel na pewien czas w ogóle przestał istnieć.
Epidemia zaczęła powoli wygasać około roku 1352, ale nie spowodowało to natychmiastowej poprawy sytuacji. Europa mierzyła się z wielkim głodem, który był konsekwencją kryzysu gospodarczego, a ten z kolei prowadził do wzburzenia nastrojów społecznych – buntów, protestów.