Europa pod koniec XV wieku znacząco różniła się od tej z połowy XIII stulecia. Na Półwyspie Iberyjskim rekonkwista w połowie XIII wieku zdobywała przewagę nad Arabami, podczas gdy w wieku XV miała się już ku końcowi. W Europie Zachodniej do końca XV wieku, Cesarstwo nie było już zwartym państwem, a federacją wielu niemal niezależnych krajów, przy czym granice Rzeszy się skurczyły zwłaszcza na rzecz Francji, która w końcu XV wieku była już (poza Burgundią) zjednoczona.
Na wschodzie w XIII wieku, Polska była rozbita dzielnicowo, natomiast Litwa dopiero powstała. W końcu XV wieku Litwa stała się jednym z największych państw w Europie, zajmując południowo-zachodnią część Rusi. W jej wschodniej części wyrosło Wielkie Księstwo Moskiewskie. Również Polska znacząco rozszerzyła swoje granice kosztem ziem ruskich. Na południu istnienie Bizancjum i innych mniejszych państw zostało zakończone powstaniem rozwijającego się dynamicznie Imperium Osmańskiego.
Granice państw Europy zmieniły się znacząco w okresie schyłkowego średniowiecza. Powstało wtedy wiele silnych państw, które miały w przyszłości stać się regionalnymi i światowymi potęgami.