Pod koniec średniowiecza w architekturze zaczął przeważać gotyk płomienisty. Cechował się on zastosowaniem jeszcze ostrzejszych łuków i ogromnej liczby ozdób. Popularny był zwłaszcza w północnej Europie. Przykładem budowli wzniesionej w tym stylu jest kaplica Sainte-Chapelle. Rzeźba natomiast stawała się coraz bardziej realistyczna, wyrażała też silne emocje. Z czasem wobec rozwoju gotyku międzynarodowego rzeźby stały się wyidealizowane. Dotyczyło to zwłaszcza postaci biblijnych. Przykładem mogą tu być tzw. Piękne Madonny.
Architektura i rzeźba późnego średniowiecza stale ewoluowała. W obu przypadkach widać było ciągłe zmiany. Rzeźby stawały się coraz bardziej realistyczne, natomiast gotyk płomienisty zachwycał ogromną ilością ozdób.