Zaborcy składali Polakom obietnice, dążąc do pozyskania jak największej liczby polskich żołnierzy. Działania państw centralnych zmusiły również państwa ententy do zajęcia stanowiska wobec kwestii niepodległości Polski.
· Akt 5 listopada — odezwa podpisana przez cesarzy Niemiec i Austrii. Dokument niejasno zapowiedział utworzenie Polski na zdobytych ziemiach zaboru rosyjskiego. Miało to być państwo samodzielne z dziedziczną monarchią i konstytucyjnym ustrojem, ale nieokreślonych granicach. Akt 5 listopada wspominał jedynie o samodzielności Polski. Ten dokument wydano, aby przekonać Polaków, że będą walczyć również o własną ojczyznę.
· W odpowiedzi na Akt 5 listopada car Mikołaj II ogłosił, że jednym z celów Wielkiej Wojny będzie stworzenie wolnej Polski z ziem trzech zaborów. Jego oświadczenie poparły w styczniu 1917 roku Wielka Brytania i Francja. Wkrótce po tych deklaracjach w Rosji obalono cara, a Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich potwierdziła prawo Polaków do własnego państwa (połączonego jednak sojuszem wojskowym z Rosją).
· W sprawie polskiej zostało wygłoszone orędzie prezydenta Stanów Zjednoczonych — Thomasa, Woodrow Wilsona — w 14 punktach programu pokojowego prezydent przedstawił zasady, na których miał się opierać powojenny światowy porządek. Punkt 13 dotyczył utworzenia państwa polskiego ze swobodnym dostępem do Morza Bałtyckiego. Po raz pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych. uznał powstanie niepodległej, samodzielnej Polski jako jeden z warunków trwałego pokoju w Europie.
Dzięki wybuchowi I wojny światowej pojawiła się szansa na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Zaborcy starali się skłonić Polaków do walki po ich stronie.