Rokoko charakteryzowało się delikatnymi, pełnymi wdzięku formami i liniowymi wzorami. Obrazy, rzeźby i architektura miały lekki, zwiewny charakter, a ich kompozycje były często asymetryczne. Jeśli chodzi o tematykę, to rokoko skupiało się na tematach idyllicznych, takich jak miłość, przyjemności, natura i świat wiejski. Motywy mitologiczne i bujne krajobrazy były często wykorzystywane w dziełach tego stylu. Ten styl preferował jasne, pastelowe palety kolorów, takie jak delikatne odcienie różu, błękitu i złota. Te subtelne kolory tworzyły atmosferę delikatności i intymności.
Jeśli zaś chodzi o klasycyzm, to nawiązywał on do antycznych wzorców estetycznych i dążył do osiągnięcia harmonii i idealnych proporcji. Kompozycje były symetryczne, z równowagą między elementami. Tematyką sztuki klasycyzmu często była historia, mitologia i biblia. Artystów interesowały idee heroizmu, cnoty, mądrości i moralności, które były prezentowane w ich dziełach. Klasycyzm dążył do precyzyjnego oddania anatomicznych proporcji postaci ludzkich oraz szczegółów architektonicznych. Obrazy i rzeźby były starannie skomponowane, a detale przedstawiane z dużą precyzją.
Oba style miały swoje korzenie w epoce oświecenia, ale różniły się w swoim podejściu do formy, tematu i stylu. Rokoko było bardziej ekscentryczne, intymne i zmysłowe, podczas gdy klasycyzm skupiał się na powadze, harmonii i idealnych proporcjach. Oba style miały wpływ na rozwój sztuki europejskiej, a ich cechy można zauważyć zarówno w malarstwie, rzeźbie, jak i architekturze tego okresu.
Jednym z ważniejszych stylów w sztuce XVIII wieku poza rokoko i klasycyzmem był niewątpliwie barok. Był to styl artystyczny, który rozwinął się w Europie w XVII wieku i trwał do pierwszych dziesięcioleci XVIII wieku. Charakteryzował się przepychowym i dramatycznym wyrazem, złożonymi kompozycjami, silnym kontrastem światła i cienia oraz bogatą ornamentacją. W baroku dążono do ekspresji emocji i wrażeń, stawiając na przepych, dynamikę i efektowność. W tym stylu eksponowano kontrast między światłem a cieniem. Silne światło padające na wybrane elementy podkreślało ich znaczenie i wpływało na całość kompozycji. Barok charakteryzował się obfitą ornamentacją, zastosowaniem krzywych linii, motywów roślinnych, cherubinów, girland i innych ozdobnych detali. Formy były pełne detali i ozdobione złoceniami i kolorowymi elementami. Często łączył sztukę z religią, zwłaszcza w krajach katolickich.
Wielu artystów barokowych tworzyło dzieła o tematyce religijnej, które miały wzmocnić uczucia wiary i oddania. Barok często wiązał się z monumentalnością i rozmachem. Wielkie freski, monumentalne rzeźby. Barok miał wpływ na różne dziedziny sztuki, takie jak malarstwo, rzeźba, architektura, muzyka i literatura. Jego cechy można dostrzec w dziełach takich artystów jak Peter Paul Rubens, Gian Lorenzo Bernini, Caravaggio czy Rembrandt. Barok był manifestacją władzy i rozmachu Kościoła katolickiego, ale wpływał również na rozwój kultury i estetyki ówczesnej Europy.