Wojna o sukcesję hiszpańską (1701–1714) była jednym z najważniejszych konfliktów w XVIII wieku i miała ogromne znaczenie dla pozycji międzynarodowej państw uczestniczących w wojnie. Konflikt wybuchł po śmierci króla Karola II Hiszpańskiego, który nie pozostawił dziedzica, co spowodowało spór o sukcesję tronu hiszpańskiego. Wojna zaangażowała wiele europejskich mocarstw i miała szerokie konsekwencje polityczne, gospodarcze i terytorialne. Dla wielu uczestniczących państw, w tym dla Hiszpanii, Francji, Anglii i Austrii, wojna o sukcesję hiszpańską była szansą na wzmocnienie swojej pozycji międzynarodowej i zdobycie strategicznych terenów. Zawarte sojusze i konflikty miały na celu ustalenie nowego porządku politycznego w Europie i przekształcenie układu sił.
Konflikt ten był odbiciem rywalizacji między mocarstwami i dążeń do umocnienia swojej pozycji na arenie międzynarodowej. Francja dążyła do umocnienia swojego wpływu na kontynencie i zdobycia dominującej pozycji w Europie. Wojna o sukcesję hiszpańską była dla niej sposobem na rozszerzenie terytorium i wprowadzenie na tron hiszpański swojego kandydata, co pozwoliłoby na połączenie dwóch potężnych monarchii.
Anglia z kolei widziała w konflikcie możliwość zwiększenia swojej kontroli nad handlem światowym i osłabienia pozycji Francji. Zawarcie sojuszu z Austrią przeciwko Francji umocniło jej pozycję jako potęgi morskiej i handlowej. Austria będąca głównym rywalem Francji na kontynencie dążyła do zabezpieczenia swojego wpływu w Europie Środkowej i Wschodniej.
Przejęcie tronu hiszpańskiego przez Habsburgów mogłoby umocnić ich pozycję i przekształcić Austrię w mocarstwo o ogromnym znaczeniu.