orientacja proaustriacka – Opowiadanie się polskich polityków niepodległościowych za poparciem państw centralnych w czasie I wojny światowej. Według tej koncepcji. Austro-Węgry, które zapewniły już Polakom autonomię, są tym państwem w oparciu, o które należy budować podstawy niepodległej Polski. Według zwolenników tej koncepcji ostatnie stulecie udowodniło, że największym wrogiem Polaków jest Rosja. Orientację proaustriacką reprezentowali działacze Polskiej Partii Socjalistycznej — frakcji rewolucyjnej na czele z Józefem Piłsudskim.
orientacja prorosyjska – Opowiedzenie się polskich polityków niepodległościowych za poparciem Rosji w czasie I wojny światowej. Ta koncepcja była popierana przez endecję. Została opracowana przez Romana Dmowskiego. Zakładała, że największym zagrożeniem dla Polaków są Niemcy i dlatego też w nadchodzącej wojnie Polacy powinni stanąć przeciwko nim.
Dmowski zakładał, że wojnę wygrają państwa ententy: Francja, Wielka Brytania i Rosja. Dlatego Polacy powinni walczyć po stronie Rosji. Polityk uważał, że po zwycięskiej wojnie w obrębie cesarstwa rosyjskiego znajdzie się całość ziem polskich. Dzięki czemu wzmocni się stanowisko Polaków, a car będzie musiał godzić się na przyznanie Polakom autonomii, a w przyszłości także niepodległości.
orientacje strzeleckie – organizacje paramilitarne działające na obszarze Galicji, utworzone z inicjatywy działaczy niepodległościowych wywodzących się z PPS. W ich skład wchodził: Związek Strzelecki utworzony we Lwowie i krakowskie towarzystwo „Strzelec”. Członkowie związków strzeleckich brali udział w licznych szkoleniach. Organizowano dla nich obozy, gdzie ćwiczono strzelanie, musztrę wojskową, służbę medyczną i szermierkę. W 1914 roku związki strzeleckie miały około 7000 członków.
Józef Piłsudski opowiadał się za zbrojną walką w przeciwieństwie do Romana Dmowskiego, który opowiadał się za ugodami i stosowaniem prorosyjskiej polityki.