Kraje, których granice uległy zmianie w wyniku II wojny światowej:
· Polska,
· Związek Sowiecki,
· Niemcy,
· Finlandia.
Zerwanie przez ZSRS stosunków z rządem emigracyjnym spowodowało, iż rozgrywka o losy Polski, znalazła się w rękach przywódców trzech państw koalicji antyhitlerowskiej – prezydenta USA, premiera Wielkiej Brytanii oraz przywódcy ZSRS. Na konferencjach Wielkiej Trójki: w Teheranie, Jałcie, Poczdamie podejmowano kolejne decyzje, odnoszące się do powojennych losów Polski.
W momencie zbliżania się Armii Czerwonej do terytorium państwa polskiego powróciła kwestia granicy. wschodniej. Rząd emigracyjny postulował powrót do granic z traktatu ryskiego z 1921 r. Rząd sowiecki obstawał przy linii granicznej na tzw. linii Curzona. ZSRS uzyskał w tej kwestii poparcie Wielkiej Brytanii i USA jeszcze na konferencji Wielkiej Trójki w Teheranie.
Zgodnie z postanowieniami Konferencji w Teheranie (28 listopada – 1 grudnia 1943 r.) granice państwa polskiego zostały przesunięte na Zachód, między linię Curzona na wschodzie, a Odrę na Zachodzie.
Na konferencji w Jałcie (4–11 lutego 1945 r.) alianci zachodni wyrazili ostateczną zgodę na włączenie polskich ziem wschodnich do ZSRS.
16 sierpnia 1945 r. podpisano umowę pomiędzy Polską, a ZSRS o polsko – sowieckiej granicy państwowej. Granicę tę wytyczono w oparciu o rzekę Bug.
2 sierpnia 1945 r. w układzie w poczdamskim oddawano pod władzę państwa polskiego tereny na zachodzie i północy.
Ostatecznie Polska utraciła Kresy Wschodnie na rzecz ZSRS, natomiast przyłączono do niej: Śląsk, Pomorze, Warmię, Mazury.
Na mocy, podpisanego 10 lutego 1947 roku w Paryżu, traktatu pokojowego z aliantami, Finlandia powróciła do granic z 1940 roku, musiała zapłacić ogromne odszkodowanie, przekazała ZSRS Karelię oraz port Petsamo.