Tekst Julio Cortazara można nazwać tekstem użytkowym, ponieważ zawiera elementy charakterystyczne dla instrukcji, np. precyzyjny opis czynności i formy czasowników typowe dla instrukcji. Należy jednak pamiętać, że nie jest to rzeczywista instrukcja, ale zabawa formą instrukcji przez autora. W rzeczywistości tekst Cortazara jest tekstem epickim, na co wskazuje np. pierwszy akapit czy polecenia wyobrażania sobie przykrych obrazów. Przedmiot instrukcji – płakanie – również nie jest typowy.
Do podkreślenia: formy czasowników typowe dla instrukcji, nagromadzenie wyrazów wskazujących następstwo czasowe, obecność narratora, nieskomplikowany język instrukcji, przywołanie obrazów działających na wyobraźnię.
Instrukcję piszemy po to, aby poinformować odbiorcę o tym, jak postępować w określonej sytuacji. Instrukcja powinna być zwięzła, jasna oraz jednoznaczna. Musimy opisać w niej krok po kroku pracę, wykazać się precyzją przy formułowaniu poleceń i podać czynności po kolei. Formy użytkowe mogą znaleźć swoje zastosowanie w języku literackim jako element zabawy stylem, którą stosuje autor.