Napisz, jaki stosunek mieli Skamandryci do tradycji romantycznej i młodopolskiej, a także co kontynuowali, a czemu zaprzeczali.
Stosunek do tradycji romantycznej i młodopolskiej był niejednolity. Część twórców kontynuowała ukazywanie danych motywów, kojarzących się z daną epoką, a część stanowczo od tego odchodziła, a nawet krytykowała.
Krytyka romantycznych wizji pojawiała się w utworze „Herostrates” Jana Lechonia, przy promocji prowokacji artystycznej, namawiał on do zburzenia/zniszczenia wszelkich idei i pamiątek, chciał całkowicie odejść od tradycji, namawiał do zniszczenia Łazienek królewskich, figury Ceres, a nawet zabicia Kilińskiego. Młodopolskiej i romantycznej koncepcji artysty niezwykłego zaprzecza za to Julian Tuwim w utworze „Do krytyków”, chce on, by artyści poruszali tematy lekkie, pochwalali codzienność, byli zwykłymi osobami.
Za kontynuację tradycji romantycznej można jednak uznać utwory:
„O tamtej” Stanisława Balińskiego – pojawia się tam motyw nieszczęśliwej miłości i symbolika narodowa,
„Tyś jesteś jak dzień wiosenny”.
Pomimo względnego odrzucenia motywów romantycznych przez Skamandrytów, w twórczości Wierzyńskiego, Iwaszkiewicza czy Balińskiego nadal pojawiały się motywy romantyczne. Skamandryci dystansowali się jednak znacząco od poezji wieszczej i martyrologicznej.