Napisz, kiedy wędrówka może być bezcelowa, odwołując się do wybranych tekstów kultury.
Wędrówka może być bezcelowa, gdy nie przynosi ona pozytywnych skutków i jeszcze bardziej dołuje podmiot liryczny. Tak było w utworze „Porzuciłem mój dom rodzinny”, w którym osoba mówiąca nie czuła się wystarczająco szczęśliwa przez fakt opuszczenia domu. Można stwierdzić, że wędrówka jest więc dobra, kiedy jest w pełni celowa, jednak i to nie jest pewnym stwierdzeniem. Jedną z postaci, które odbywały świadomą wędrówkę, był Kordian z utworu Juliusza Słowackiego, który zwiedzał Europę, by odkryć siebie. Czy jednak wędrówka ta miała sens, skoro doprowadziła bohatera do samych rozczarować, zetknięcia się z okrutnym losem? Jeżeli uważamy, że bezcelowość znika, gdy podmiot zaczyna rozumieć działanie świata, to faktem jest, że wędrówka Kordiana mogła taka być. Uważam jednak, że kluczem wędrówki samej w sobie powinno być jej dobre oddziaływanie na podmiot liryczny, a do tego w przypadku obu przywoływanych przeze mnie tekstów, nie doszło.
Odpowiadając na to pytanie, zastanów się, kiedy według Ciebie, wędrówka nie jest bezcelowa, kiedy zaczyna mieć ona sens. Następnie zastanów się, w których utworach pojawia się motyw wędrówki (mogą to być np. Teksty Moja bohema czy Poranna szarówka) i na tej podstawie napisz, kiedy wędrówka jest bezcelowa.