Określ, na czym polegała niezwykłość życia literackiego w dwudziestoleciu w stosunku do tradycji.
Niezwykłość życia literackiego polegała na tym, że artyści, którzy zaangażowani byli w życie w danych stowarzyszeniach, znajdujących się w różnych ośrodkach, wychodzili na ulicę. Na tej ulicy, będąc nie w pojedynkę, a razem, recytowali swoje wiersze przed obcymi, zupełnie przypadkowymi, zwykłymi osobami. Skamandryci organizowali także wieczorki artystyczne, pierwszy z nich już dwa i pół tygodnia po odzyskaniu niepodległości. Wieczorki te nie były podniosłe, a przybierały formę kabaretu literackiego, co tworzyło przełom w tworzeniu polskiej poezji, było nowatorskie.
Autor skupia się na ukazaniu tego, co robili Skamandryci. Zwraca uwagę na to, że wcześniejsza polityka nie pomagała w tworzeniu się grup literackich, jednak w momencie przełomu, dzięki nagromadzeniu się wielu grup, stworzone zostały ośrodki towarzyskie.