Określ obraz miasta w utworach poetyckich i prozatorskich dwudziestolecia międzywojennego.
Elegia miasteczek żydowskich: Utwór przedstawia miasteczko poprzez wspomnienia osoby mówiącej. Opisywane miasteczko jest całkowicie zniszczone, jego obraz jest katastrofalny, na co wpłynęła wojna. Wspomina jednak miasteczko jako piękne, urocze, posiadające duszę. Miasto było bardzo rozbudowane, łączyło się ono ze sztuką, nawet szewc mógł być poetą, obraz ten jest więc wzruszający. Opis miasteczka daje przestrzeń do interpretacji tego, jak Holocaust, wojna, wpłynęły na wygląd miast, nadawana jest im dusza. Autorzy zauważają, że miasto nie jest jedynie miejscem do życia, a samym sensem egzystowania, jest uosobieniem emocji i uczuć danych społeczności, w tym przypadku żydowskich.
Austeria: Jest to przestrzeń galicyjska wyidealizowana, gdzie każdy człowiek, niezależnie od tego, skąd pochodzi, w co wierzy, jest równy sobie. Znajduje się tu odwołanie do mitu Galicia felix, które zostaje momentalnie zburzone przez ukazanie zacofania społeczności tam żyjącej. Chociaż względnie jest to miejsce idealne, gdzie szanowane są tradycje i inni ludzie, jest to także miejsce, w którym ludzie kompletnie nie zwracają uwagi na realny świat i ślepo podążają za cesarzem.
Obraz miasta często był poruszany w tematyce dwudziestolecia międzywojennego. Autorzy często skupiali się na nich w kontekście żydowskim tak jak w przypadku „Elegii miasteczek żydowskich” i „Austerii”. Autorzy tej epoki byli zafascynowani miastem.