Ludzie epoki średniowiecza postrzegali przemijanie jako coś, przed czym człowiek nie może się uchronić. Podlegali mu wszyscy, bez względu na pochodzenie czy dokonania. Koncepcję tę wyrażono we fragmentach „Wielkiego testamentu”, między innymi w „Balladzie o paniach minionego czasu”, gdzie piękne kobiety, które niegdyś skupiały na sobie dużą uwagę, tak jak inni odeszły w niebyt.
Motyw przemijania popularny w średniowieczu podtrzymywał założenia o marności ludzkiego żywota. W światopoglądzie ówczesnego społeczeństwa ważne miejsce zajmowała maksyma „memento mori”.