Zgodnie z założeniami teocentryzmu każda sfera życia była przesiąknięta wiarą w Stwórcę. Natura, ludzie i dobro pochodziły w tym ujęciu bezpośrednio od Boga, który wytyczał cel ich istnienia. Człowiek w takim układzie musiał postępować zgodnie z chrześcijańskimi dogmatami. Jego sztuka miała być tworzona na Bożą chwałę. Co więcej, w średniowieczu odczuwano dualizm jednostki (istnienie śmiertelnego ciała i nieśmiertelnej duszy) i świata (życie doczesne jako okres poprzedzający wieczność w niebie lub piekle).
Teocentryzm stanowił podstawę średniowiecznych poglądów. Zakładał, że ośrodkiem świata jest chrześcijański Bóg, który stanowi zarazem przyczynę, jak i cel wszelkich działań.