Opisana przez Zbigniewa Herberta katedra jawi się jako przykład dzieła reprezentującego zintegrowane elementy sztuk, gdyż odnosi się do różnorodnych dziedzin artystycznych, takich jak architektura, muzyka i malarstwo. Twierdzi, że katedra przypomina melodyjny śpiew unoszący się w kierunku nieba. Jej styl jest przez niektórych klasyfikowany jako gotycki, podczas gdy inni łączą go z romanizmem. Rozeta, umieszczona pomiędzy licznie występującymi detalami, przypomina dźwięk gongu, wybijającego się spośród tonów piszczałek, fletów i dzwonków. W opisie pojawiają się również odniesienia do sztuk wizualnych, gdzie akcentowane są elementy kolorystyczne, opisywane są rzeźby i witraże.
Poprzez zestawienie różnorodnych elementów katedry, Herbert ukazuje ją jako kompleksowe dzieło sztuki, które przekracza granice jednej dziedziny artystycznej. Katedra II Duomo staje się miejscem, gdzie różne formy sztuki współistnieją i współgrają, tworząc unikalną syntezę estetyczną.