Niestety nie możemy Ci pomóc w rozwiązaniu tego zadania, ale mamy nadzieję, że dasz sobie radę. Postaraj się podążać za treścią polecenia. Podpowiedzi znajdziesz także w wyjaśnieniu napisanym przez Eksperta do spraw języka polskiego.
Język tekstu Andrzeja Stasiuka „Miejsce” charakteryzuje się bogactwem opisów, metafor, a także skomplikowanymi refleksjami nad czasem i przestrzenią.
Cechami dominującymi w języku tego tekstu są:
- Opisowość i obrazowość,
Autor posługuje się szczegółowymi opisami, które budują wyraziste obrazy w umyśle czytelnika. Przykłady obejmują opisy architektoniczne cerkwi, sceny z procesu jej budowy, a także opisy natury i otaczającego krajobrazu.
„W przyszłym roku, pierwszy raz po dwustu latach, wyrośnie tutaj trawa. Albo raczej pokrzywy – one najprędzej zjawiają się w miejscach porzuconych przez ludzi”.
- Symbolizm i metafory,
Autor stosuje symbolizm i metafory, aby podkreślić głębsze znaczenia opowiadanych historii. Przykłady obejmują porównania cerkwi do płatka zdartej skóry, co może sugerować czasowy zanik i przemijanie.
„W lesistym i bezludnym pejzażu ta nagość wygląda jak płatek zdartej skóry”.
- Refleksje filozoficzne,
Język tekstu jest nasycony refleksjami narratora na temat czasu, historii, ludzkiego doświadczenia i kondycji ludzkiej. Autor eksploruje kwestie tęsknoty, przemijania i znaczenia dziedzictwa kulturowego.
„Gdy rozmawiam ze starymi ludźmi, wspominają, że w ich młodości zimy bardziej przypominały zimy, a lata były gorętsze”.
- Poezja w prozie,
Styl autora ma pewne cechy poetyckie, zwłaszcza w opisach przyrody, zastosowaniu metafor i w sposobie, w jaki buduje nastrojowe sceny. Tekst posiada rytm, który podkreśla atmosferę opisywanych miejsc.
„Te wszystkie daty są dokładnie ustalone, przestrzeń między nimi wypełniają opisy, jeżeli pozostały jakieś szczeliny, to zasklepiono je przemyślnymi hipotezami albo poezją”.