A – 1. O zdarzeniach opowiada Konstancja – jedna z bohaterek.
„– Wujku... – zapytałam, gdy wujek przestał rozmawiać. – Jak gada ślepy o kolorach? Zapadło jakieś dziwne milczenie. Zapytałam więc znowu: – Jesteś, wujku?”.
B – 1. Narrator zna tylko te wydarzenia, których był uczestnikiem lub świadkiem.
„W niedzielę po kościele często zachodzimy do wujka i cioci, bo oni mieszkają w tej samej klatce, a mamula pracuje z ciocią Zosią w jednej szkole. Mama uczy polskiego, a ciocia Zosia plastyki. I one sobie rozmawiają, a ja gadam z wujkiem Ryśkiem”.
C – 2. Czytelnicy poznają myśli i przeżycia Konstancji.
„I kiedy to powiedziałam, zrobiło mi się naprawdę tak jakoś... [...] I już myślałam, żeby się na dobre rozpłakać, aż mamulina nagle krzyknęła: – Czekajcie!...”
Przytoczone fragmenty tekstu dostarczają odpowiedzi do zadanych pytań.