Do rówieśnika:
Hej! Chyba po szkolę wpadnę do sklepu po książkę, wiesz, z tej odlotowej serii, którą teraz czytam Felix Net i Nika.
Do osoby dorosłej pracującej w księgarni:
Dzień dobry. Chciałbym/abym kupić najnowszą część cyklu Felix Net i Nika Rafała Kosika.
Podczas rozmowy z kolegami/koleżankami, w sytuacjach nieoficjalnych, nie jest błędem i nie jest niegrzeczne używać słownictwa potocznego. Z kolei podczas rozmów z osobami nieznajomymi, starszymi lub po prostu w sytuacjach urzędowych, używa się języka oficjalnego.
Język potoczny – jest charakterystyczny głównie w języku mówionym, ale występuje również w języku pisanym. Najczęściej pojawia się w rozmowach, blogach, pamiętnikach czy listach, ale też w wypowiedziach bohaterów literackich. Na styl potoczny najczęściej mówi się, że jest kolokwializacją. Główne cechy języka potocznego to:
· słownictwo nacechowane emocjonalnie;
· występowanie słownictwa środowiskowego (takiego, które charakteryzuje konkretne grupy i środowiska);
· brak skomplikowanej składni, głównie równoważniki zdań, zdania pojedyncze, urwane zdania, niedopowiedzenia, pominięcia, przeskoki myślowe i powtórzenia.
Język literacki/oficjalny – odmiana języka używana w mowie i piśmie. Charakteryzuje się poprawnością gramatyczną, leksykalną i stylistyczną. Używa się go w urzędach, szkołach, mediach i prasie.